30 Kasım 2014 Pazar

Gözyaşın yüreğimin sızısıdır…




 Dêrik’te 26 Eylül 2014’te yapılan cenaze törenine katılan bir anne…
Kucağında şehit düşen oğlunun fotoğrafı… İsmi Zagros’muş oğlunun…
O kadar sızılı bir andı ki ismini sormak, O’na ‘merhaba’ demek imkansızdı…
Tüm şehit merasimlerine kucağında oğluyla geliyor, hepsi için gözyaşı döküyormuş…
Bu fotoğrafa hangi coğrafyadan bakacaksınız bilemiyorum. Ama sızısını anlamak için sadece yüz hatlarına bakmanız yeterli…

Rojava bazen gözleriyle çoğu zaman ise yüreğiyle ağlıyor… Sadece daha güzel bir gün için… O gün geldiğinde yine ağlıyor olacak… 
Bu kez gözyaşları, zaferin mutluluğu için akacak…