En sevdiğim çiçeklerin başında papatya ve sarmaşık gelir. İkisi de
sadelikleriyle beni hep büyülemiştir. Narinlikleri de cabası. Uğur böceğini
sevmeyen insan ise henüz tanımadım. Genel kanı ‘uğur’ getireceğine inanmak olsa
da bence o da çok narin ve sade. Bu minicik cüssesine rağmen nedense onu gören
herkes mutlu oluyor. Tabii ki ben de. Baharda bol bol gördüm. Öyle oldu ki, bir
ara yürüdüğüm patikada iki adımda bir önüme çıkıyorlardı. Basmamak için özel
çaba gerekti.
İşte bu papatyanın üzerindeki halini görünce önce dakikalarca izledim.
Tüm yapraklarını teker teker gezdi papatyanın. Ama o
kadar narin olan papatyanın hiçbir yaprağı zarar görmedi. Güzel yanı da buydu.
Doğada hiçbir canlı diğerine haddini aşan bir güç kullanmıyor, sırf canı
istediği için eziyet etmiyor. Uğur böceği de gerekli besinini almış olacak ki,
ayak basmadığı tek bir yer kalmayınca uçup gitti. Ben de içimde güzel
duygularla baharın yeşillenmiş patikalarında ilerlemeye ve fotoğraf çekmeye
devam ettim… (2013 baharı)
