27 Ocak 2014 Pazartesi

Yalınayak çığlıklar…


Yıkılmış binalar
Toz-duman arasında
Yalın ayak çığlıklar…
Etrafa saçılmış
İnsan parçaları!
Yılın 2013 olduğunu unutuyorum!
Bugün 8 Nisan sabahı değil!
Kucağında cansız bebeğiyle
Şuurunu yitirmiş anne
Halep’te değil!...
1938 Laç Deresi sanki…
Ay ışığı altında
Kurşuna dizilmiş
Yüzlerce can!
Cesetler altında
Tesadüfen kurtulan anne
Sabırla 7 çocuğunun
Cenazesini arıyor
Dağları saran
Keskin ölüm kokusu altında!
Bebeleri karnında süngülenmiş
Genç annelerin cesetleri arasında!...
1988 Halepçe sanki!..
Dünyanın gördüğü
Sembol fotoğrafın da ötesinde
Elma kokusunun
Çocuk-kadın-genç
Ölümler getireceğini
Kim hayal ederdi ki?
Göğsüne bastırınca bebesini,
 Sımsıkı sarılınca anne
Bebeye ne olabilirdi ki?
Öyle olmadı işte!
Elma kokusu ile
Binlerce hayale kıyıldı…
Ve hala hayallere bomba yağıyor
Çünkü her çocuk binlerce hayal…
Ve bugün 8 Nisan2013
Halep’te dokuz çocuk
Bugünün sabahına uyanamadı!
Çünkü onları parçalayan bombalar
Hayallerini de parçaladı!...
Bugün hayallerimize
Bomba yağdı!
8 Nisan/2013